Kradzież jest powszechnym w naszym społeczeństwie czynem zabronionym. Polega ono na przywłaszczeniu cudzej rzeczy ruchomej.

Jeżeli wartość skradzionej rzeczy przekracza 500 zł w świetle prawa stanowi ono przestępstwo. W innych sytuacjach, to jest, kiedy kradzież następuje poniżej wyznaczonej kwoty, bądź kwota kradzieży nie przekracza jednej czwartej minimalnego wynagrodzenia za pracę ( około 400 zł) sprawca czynu będzie odpowiadał jak za wykroczenie. Wykroczenie z reguły obarczone jest niższą karą niż przestępstwo.

W takiej sytuacji czyn ten będzie kwalifikowany jako wykroczenie Ustawodawca w takich przypadku przewidział następujące kary: kara aresztu, ograniczenia wolności bądź kara grzywny.

Kto zabiera w celu przywłaszczenia rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Kara ta jest przewidziana w przypadku kradzieży o wartości rzeczy powyżej 500 zł.

Kradzież uznawana jest za tzw. przestępstwo materialne – aby mówić o popełnieniu tego przestępstwa konieczny jest skutek w postaci wyjęcia rzeczy cudzej spod faktycznego władztwa innej osoby. Sprawca kradzieży jest świadomy chęci przywłaszczenia rzeczy nienależącej do niego. Sformułowanie § 1 sugeruje także, iż nie można popełnić kradzieży nieumyślnie.

W prawie polskim oskarżonemu przysługuje domniemanie niewinności. Co sformułowanie to oznacza w praktyce? Dopóki nie udowodni się winy oraz nie skaże prawomocnym wyrokiem sądu, oskarżony uznawany jest za niewinnego. W przypadku fałszywych oskarżeń o kradzież ma miejsce ta sama zasada. Najkorzystniejszym w takiej sytuacji będzie udanie się do kancelarii prawnej celem uzyskania odpowiedniej porady prawnej.